علل گرایش اقلیتهای قومی و مذهبی به ارتکاب جرم در ایران با تأکید بر استان سیستان و بلوچستان

اقلیت واژه ای نامأنوس و دارای مصادیق بیشماری در فرهنگها و نژادی مختلف بشری است قرنهای متمادی است که اقلیتهای نژادی، قومی و مذهبی سعی در برون وقت از مشکلات عدیده ای که دامنگیر آنهاست داشته و در سالهای اخیر پیشرفتهای رو به تزایدی را شاهد بوده است. با گسترش قراردادهای بین المللی و لزوم احترام به ارزشهای والای انسانی و جلوگیری از تضییع حقوق افراد جامعه و پیشگیری از اعمال تبعیض و جنایات وحشیانه علیه اقلیتها، جامعه ملل ضمانت اجرایی این تعهدات را قبل از جنگ جهانی دوم برعهده گرفت. پس از جنگ جهانی دوم و تشکیل سازمان ملل اسناد بین المللی بسیاری تنظیم و به امضاء اعضاء از جمله ایران رسیده و حقوق اقلیتها از جهت عدم تبعیض در اعمال حقوق و آزادی های اساسی نسبت به آنها همچنین حفظ هویت قومی و فرهنگی و مذهبی آنان مورد تأکید قرار گرفته است. قرارگیری ایران در موقعیتی ژئوپلتیک و دارای گوناگونی اقلیتها منابع تهدید کشور در سه حوزه مرزشینی، دخالت بیگانگان و تراکم شکاف قومی- مذهبی و زبانی را شکل داده است. از بین اقلیتهای قومی و مذهبی ایران، قوم بلوچ روزگار و سرنوشتی دردناک را از گذشته تابحال تجربه کرده است البته و بطور کلی مشترکات و مشکلات سایر اقوام ایرانی از قوم بلوچ مستثنی نمی باشد، برخلاف سایر اقوام ایرانی بلوچها هیچگاه در متن تاریخ نبوده اند. سرزمینی خشک و بی حاصل، کویر رمل، کوهستانهای خشک، بوته های چروکیده گز، مزارع سوخته ... همه میراث این سرزمین است. آنچه قُدمای، پیرامون جغرافیای اقتصادی بلوچستان گفته اند، با تصویری که ما اکنون از این سرزمین داریم تطابق می یابد. فقر، بیکاری، افزایش بی رویه جمعیت، فقدان سرمایه گذاری لازم دولت و بخش خصوصی در امور زیربنائی و توسعه ای استان، فرصتهای بی نظیر قاچاق کالا، مواد مخدر و سوخت هجوم و اشتغال کاذب و مجرمانه بخش وسیعی از اقشار آسیب پذیر منطقه را موجب شده تا حدی که گریزی جز امنیتی شدن بیشتر استان، تشدید درگیریهای مسلحانه، رشد بی رویه پرونده های قضائی و بزرگتر شدن ساختار زندانهای استان در پی نداشته است. افزایش نا امنی و بعضاً نگاه تبعیض آمیز دولتهای گذشته در برخورد با مسائل اقلیتها خصوصاً قوم بلوچ در کنار دیگر کاستی های ذکر شده، باعث تقویت حس بدبینی قوم بلوچ و فراهم شدن زمینه دخالتهای منطقه ای و فرا منطقه ای دول مسلط و به بهانه های گوناگون گردیده است. بدیهی است راه حل های منصفانه و گوناگونی برای پرهیز از فروافتادن درورطه تنشهای قومی با اراده مسئولین و معنمدین بومی و حمایت های دولت از طریق برنامه ریزی های مدون توسعه همزمان استان در چارچوب برنامه فراگیر توسعه ملی وجود دارد و می تواند زمینه مشارکت هر چه وسیعتر اقوام خاصه قوم بلوچ و موجبات تقویت همگرایی و اقتدار ملی و منطقه ای را فراهم سازد.